“Zaman Geçer, Hamido Unutulmaz”

Takvimler 17 Nisan 1978’i gösterdiğinde, Malatya tarihe kara bir gün daha not düşüyordu… Vatanını, milletini, bayrağını canından aziz bilen; sözünü sakınmayan, yanlışın karşısında dimdik duran, doğrunun yanında korkusuzca yürüyen bir adam, evine gönderilen bombalı paketle alçakça şehit ediliyordu. O adam, Malatya’nın “Hamido”su, milletin yiğit evladı, gönüllerin belediye başkanı ve eski milletvekili Hamid Fendoğlu’ydu…

Bu öyle bir suikastti ki; sadece Hamido’yu değil, birlikte yaşadığı canlarını da aldı. Gelini ve iki torunu ile birlikte şehadet şerbetini içti. Malatya, o gün acıyı en derininde hissetti; ağıtlar yükseldi, yürekler yandı, sokaklar karıştı. Çünkü o sadece bir siyasetçi değil, halkın ta kendisiydi.

Hamido, Türk milletinin yüz akıydı. Meclis’te ülkücü ve milliyetçi duruşuyla nam salmıştı. Cesurdu, yiğitti, kararlıydı. Bir kelime söylese arkasında dağ gibi dururdu. Meclis kürsüsünde konuştuğunda, herkes susar, onu dinlerdi. Adaletin sesi, milletin vicdanıydı.

Belediye başkanlığı dönemi kısa sürdü belki, ama bir ömre sığmayacak kadar iz bıraktı. Malatya’da hâlâ onun adını anarken gözleri dolan insanlar, yaptığı hizmetleri anlatırken gururlanan yaşlılar var. Fakir fukaranın kapısını çalan, sofrasını paylaşan, çocuğun başını okşayan, halkla aynı sokakta yürüyen bir başkandı o. Makamın değil, halkın adamıydı.

 O gün… O karanlık gün… Gelen o hain paketin içinde sadece bir bomba değil, aynı zamanda bir milletin yüreğine saplanan acı vardı. Kendi evi, kendi ocağı hedef alınmıştı. Düşman pusudaydı, kirli eller devredeydi. Amaç; Malatya’yı karıştırmak, Türkiye’yi kaosa sürüklemekti. Ertesi gün şehir adeta yandı. Hamido’nun şehadetiyle sadece bir insan değil, bir dönemin huzuru da sarsılmıştı.

Yıllar geçti… Tam 47 yıl oldu. Ancak acı dinmedi, yüreklerdeki yara kabuk tutmadı. O alçak suikastın failleri hâlâ bulunamadı. Adalet yerini tam bulmadı belki ama milletin vicdanı Hamido’ya her daim sahip çıktı.

O artık bir isimden fazlasıdır. Hamido, bu memleketin ezgisidir, yürek sızısıdır, direnişidir, boyun eğmeyişidir. Her 17 Nisan’da onu hatırlamak, aslında bir milletin dik duruşunu yeniden hatırlamaktır. Onu anmak, hürriyete sahip çıkmaktır.

Bugün Hamid Fendoğlu’nun yeğeni Mehmet Fendoğlu, aynı soyadın, aynı şehadet mirasının, aynı millet sevdasının sorumluluğunu omuzlarında taşıyor. MHP Malatya Milletvekili olarak her daim amcasının çizgisinde, halkın içinde ve hizmetin başında. İsminin ağırlığını, Hamido’nun emanetini büyük bir vakar ve gururla temsil ediyor. Meclis kürsüsünde, sokakta, her sözünde o tertemiz mirasın izlerini taşıyor.

Şehit Hamid Fendoğlu’nu, gelinini ve masum torunlarını rahmet, minnet ve dualarla anıyoruz. Bu vatanın bağrında açan yiğit bir çiçekti o. Ruhu şad, mekânı cennet olsun. Onu unutmadık, unutturmayacağız…

Ve bir zamanlar o kara haberi dağıtan genç bir delikanlının yüreğiyle yazıyorum bu satırları… 18 yaşındaydım, Gazete Dağıtım şirketi “Gameda”da çalışıyordum. Gazete manşetinde o acı haber vardı. O gün, sadece Malatya değil, vicdanlarımız da paramparça oldu.

Hamido, sen bu milletin yüreğinde hep yaşayacaksın…REMZİ HAYTA- MALATYA FLAŞ HABER